The Commotions – Twisted

Ze zijn heet, zinderend, leuk en funky. In de grote Motown-traditie creëren de 12-koppige Ottawa The Commotions, bestaande uit drie zangers en vijf hoornspelers, originele, op de jaren 70 geïnspireerde soulsongs met een knipoog naar Tower of Power, Chicago en de Supremes, tot en met huidige hitlijsten Bruno Mars en Michael Bublé.

Samengesteld en bedacht door muzikaal leider en tenorsaxofonist Brian Asselin, eenmalig lid van de Detroit-legendes The Funk Brothers, is het derde album van The Commotion, toepasselijk getiteld Volume 3 (uit 20 oktober), het album dat voorbestemd is om hun carrière uit te breiden naar heel Canada. en verder.

Van de groovy leadtrack en eerste single ‘Feel The Commotion’ tot het vrolijke sitcom-geluid van ‘Love In The Fast Lane’, rockende funk van ‘Backseat Love’ en het gepassioneerde duet ‘Where Does The Love Go?’ – plus een heropname van hun kenmerkende nummer uit 2020, ‘New Suit’ – is het hippe ensemble een knaller uit het verleden met een blik op de toekomst van de dansvloer.

“Normaal gesproken schrijven we popnummers. Dat is wat Motown is: popnummers met een jazzelement”, zegt Brian, die samen met zijn jeugdvrienden Alex Mastronardi en co-zanger Jeff Rogers de meeste nummers op Volume 3 schreef en produceerde. Rebecca Noelle van The Commotions (zang); nieuwste lid Mackenzie Di Millo (zang), die in 2018 toetrad; en David Gaw (gitaar) hebben ook schrijfcredits.

De nummers werden gearrangeerd door Dave Eskridge (Tower of Power), Philip Lassiter (Prince, Jill Scott, Kirk Franklin, Timbaland) en Michael B. Nelson (Prince, Cory Wong) en Mark Ferguson (Ella Fitzgerald, Holly Cole, Manteca) verzorgde de strijkersarrangementen.

“De eerste single is een van onze funkier nummers, geïnspireerd door Jamiroquai, die in de jaren 90 funk- en jazzelementen in de popmuziek bracht”, zegt Brian. “De hele sfeer speelt zich af in een clubsetting. Het is een feestnummer, een dansnummer dat je in beweging moet brengen. De hele plaat begint met deze epische introductie tot de ritmesectie, de strijkers en de hoorns.”

Brian startte The Commotions in 2013 nadat hij zes jaar lang met de legendarische Funk Brothers had getoerd. “Elke keer als ik van die tournees afkwam, dacht ik: ‘Ik kan dit proberen omdat ik popmuziek schreef’”, zegt Brian, die op piano componeert en de melodieën zingt, voordat hij ze meeneemt naar ‘echte’ muziek. zangers.”

De groep heette oorspronkelijk Delbert & The Commotions, geleid door Delbert Nelson, zanger van The Funk Brothers, bekend van zijn opname in de bekroonde documentaire Standing in the Shadows of Motown uit 2002. “Met hem opnemen was absoluut het hoogtepunt”, zegt Brian over hun album Let Me See Ya Dance uit 2013.

Met de opvolger uit 2017, Volume II, werd Rebecca aangetrokken als frontman van de groep, en The Commotions kreeg optredens op muziekfestivals in Ontario, waaronder Summerfolk, Ottawa Blues Festival en Orangeville Jazz and Blues Festival, samen met verslaggeving en airplay op CBC-radio. .

De line-up – volledig bestaande uit jazzmuzikanten – bestaat nog steeds uit de originele leden Rebecca, David, Brian en zijn tweelingbroer Jeff op drums, en bassist Ken Seeley, maar het is niet eenvoudig om een twaalfkoppige groep bij elkaar te houden. “Het is echt moeilijk om zelfs maar een repetitie te organiseren”, lacht hij. “Ik boek ze anderhalve maand van tevoren.” De line-up wordt compleet gemaakt door trompettisten Ed Lister en Eric Littlewood; tenorsaxofonist Mike Lett, baritonsaxofonist Caelan Roberge-Toll en toetsenist Deniz Lim-Sersan.

“Mijn doel met deze plaat is om The Commotions op de kaart te zetten op het gebied van soulmuziek in Canada en de Verenigde Staten”, zegt Brian. “Dit is absoluut ons sterkste record tot nu toe. Ik denk dat het laat zien waartoe wij in staat zijn. We schitteren op een live podium, en ik hoop echt dat deze plaat volgende zomer nog meer festivalplekken kan veiligstellen. Ik zou het geweldig